ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ದರ ಏರಿಕೆ ಬಗ್ಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಕೈಗೊಂಡಿರುವ ತೀರ್ಮಾನವನ್ನು ಉಪಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾದ ಡಿ.ಕೆ. ಶಿವಕುಮಾರ್ ಘೋಷಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ನಿರ್ಧಾರವು ನಗರವಾಸಿಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಟ್ಟು ಮೂಡಿಸಿದೆ. 14 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನೀರಿನ ದರ ಏರಿಕೆ ಮಾಡದೆಯೇ ನಗರವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ, ಇದೀಗ ಇಂತಹ ನಿರ್ಧಾರವು ಸರಕಾರದ ಅವಿವೇಕದ ಸಂಕೇತವೆನಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಮಾತುಗಳು ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿವೆ.

ಜಲಮಂಡಳಿಯು ಯಾವುದೇ ವ್ಯಾಜ್ಯವಿಲ್ಲದಂತೆ ನಿರ್ವಹಿಸಬಹುದಾಗಿದ್ದರೆ, ಇದೀಗ ಏಕೆ ದರ ಏರಿಕೆ? ಬೇಸಾಯದಲ್ಲಿ, ಕಾರ್ಮಿಕರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ಬಡತನದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಬದಲಾವಣೆ ತೀವ್ರ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ. ಬಿಬಿಎಂಪಿ, ಬಿಡಿಎ, ಮತ್ತು ಬಿಎಂಆರ್ಸಿಎಲ್ ಸೇರಿ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವುದು, ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಮೂಲಭೂತ ಸೇವೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಕಮರ್ ಸೀಳುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು.
ಸರ್ಕಾರವು ಈಗಾಗಲೇ ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಬಹುದು, ಮಾದರಿ ಪ್ರಾಧಿಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ದಕ್ಷತೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಿ, ಅವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ತಡೆದು, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸೇವಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ನಷ್ಟವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಬಹುದು. ಇದರಿಂದ, ದರ ಏರಿಕೆಯ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಬಹುದು.
ಆದರೆ, ನಾಗರಿಕರ ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಸರ್ಕಾರವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ? ಬಡಜನರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸದೆ ನೀರಿನ ದರವನ್ನು ಏರಿಸುವುದಾದರೆ, ಅದು ಬಡ ಜನರ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆ ಹಾಕುವುದಲ್ಲದೆ ಏನೂ ಅಲ್ಲ.
ಸಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಈ ನಿರ್ಧಾರದ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರತಿಕಾರ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿದ್ದು, ಇತ್ತೀಚಿನ ಸರ್ಕಾರದ ನೀತಿ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ನಾಗರಿಕರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸುತ್ತಿವೆ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಮೂಡುತ್ತಿದೆ.
ಇದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ನೀರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಸಮರ್ಥನೀಯ ಉಳಿತಾಯ ಕ್ರಮಗಳು, ನೈಜವಾಗಿ ಕಾರ್ಯಗತವಾಗಿರುವಂತಹವುಗಳೇನು? ಮತ್ತು ಸರಕಾರವು ಜನರ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಸಮರ್ಥನೆ ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಜನತೆಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿದೆ.
ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಎಷ್ಟು ನೈಜ? ದರ ಏರಿಕೆ ಎಷ್ಟು ಅಗತ್ಯ? ಸರ್ಕಾರವು ಜನರ ಆವಶ್ಯಕತೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸದೇ ಈ ರೀತಿಯ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದು ಸರಿಯೇ? ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಉತ್ತರ ಪಡೆಯಬೇಕಿದೆ. ಇದು ಸರ್ಕಾರದ ಹಣಕಾಸಿನ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆಯಾದರೆ, ಅದರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ತಡೆಯಲು ನಾಗರಿಕರ ಕಠಿಣ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಬಹುದು